Never ending story

Godność :
Lilianne Emilie Rosa Clancy
Pseudonim :
Lilka, Lilly, Ellie
Wiek :
Dziewiętnaście lat
Pochodzenie:
Australia, Nowa Południowa Walia
Orientacja:
Tylko i wyłącznie płeć męska.
Grupa :  
Wyglądający jak człowiek mutant w szeregach Noctis.
Ranga :
Lilijka zawsze była indywidualistką, przez to żadna z rang narzuconych przez szefa do niej nie pasowała. Z czasem jednak znaleziono rangę jej odpowiadającą.  Upiorna zabawka. Tak właśnie. W przeciwieństwie do Cukierkowego odpowiednika, Ellie nie była słodka a wręcz przeciwnie – przerażająca.  Nie musiała nic robić. Wszyscy robili co tylko chciała, ale nie przez jej uroczą stronę, bo takowej nie posiadała. No może tylko nieliczni byli w stanie poznać jej milszą stronę, ale to były wyjątki. Często chodziła na misje, bo w przeciwnym razie to chrońcie co macie, bo Lilka Was znajdzie i zamorduje z zimną krwią, o ile w ogóle krew posiada.

Moce :
Ze względu na bycie mutantem ma ponadprzeciętną sprawność fizyczną, do tego potrafi manipulować czasem i zdarzeniami ( działa przez 3 posty, przerwa na 5 postów przed ponownym użyciem). Polega to mniej więcej na tym, że potrafi zmienić bieg zdarzeń, na przykład mogłaby cofnąć czas o kilka minut i sprawić, że nie byłoby wypadku, albo coś by się nie rozlało, ktoś zmieniłby decyzję czy ktoś nie popełniłby samobójstwa. Skrajne przypadki, wiem, ale właśnie na tym polega jej moc.
Umiejętności : Nie jest ani uzdolniona artystycznie, ani nie umie gotować a o zdolnościach matematycznych, to już w ogóle zapomnijcie. Zamiast tego ma dość dobrze rozwiniętą logikę, która przydaje jej się na misjach oraz bezbłędnie włada bronią. Od białej przez palną do ciężkiej.
Słabe strony :  
O tym, że przerażają ją lasy nocą wiedziała tylko jedna osoba – jej matka. Z nikim nie podzieliła się tym, że chorobliwie boi się insektów, a żuczki z chitynowym pancerzem to już w ogóle, pfu! Do tego, ktoś, kogo bardzo lubiła miał problemy z narkotykami, przez to i ona czasem oddawała się używkom.

Charakter :
Bezduszna, bezuczuciowa, arogancka, sarkastyczna egoistka.  Lubiąca się bawić cudzym nieszczęściem.  Mrok od zawsze był w niej-głęboko skrywany pod zasłoną z delikatnej i niewinnej bieli, w końcu wyszedł na powierzchnię, i już nigdy nie była taka sama. Inne dzieci momentami się jej bały, gdy siedziała z podkulonymi nogami szepcząc coś w niezrozumiałym języku. Nawet, gdy znalazła się w Keflaviku, gdzie wszystko było nowe, kolorowe i takie... radosne, ona nigdy nie zmieniła toku myślenia. Była ponurą; nieuśmiechającą się dziewczyną. To był jej właśnie sposób na bycie sobą. Odkąd została porwana i zmienioną ją w mutanta jest jeszcze bardziej zamknięta w sobie. Nie jest łatwo z nią rozmawiać, bo nawet jeśli odpowie, to nie brzmi to jako zachęta. Najczęściej jednak w ogóle nie odpowie uznając, że rozmowa z tym człowiekiem lub też istotą nie może być interesująca. Wtedy też odwróci się i całkowicie olewając sobie pójdzie, a gdy ktoś ją zdenerwuje to jeszcze uderzy, a niestety, ale prawy sierpowy Lilijki jest wyjątkowo znany. Jest przez to tak zwanym samotnym typem. Chodzi swoimi drogami, zdobywa to co chce bez zbędnych zażyłości. Często się zastanawiała, szczególnie nocą czy nie chciałaby tego zmienić? Czy nie chciałaby czasem móc się do kogoś przytulić, mieć do kogo się uśmiechnąć? I wtedy pyta siebie: jak?, po co? dlaczego?. Czy to w ogóle jest jej tak naprawdę do czegoś potrzebne? Czy faktycznie pragnie mieć osobę, którą otoczy miłością i troską?
Nie, nie potrzebuje. Twierdzi, że zostanie sama. Taki stan jej odpowiada.  

Wygląd:
Niewysoka z niej panna. Bo co to w dzisiejszych czasach mieć niespełna metr siedemdziesiąt? Ma strasznie bladą skórę i nie lubi się opalać. Coś co ją bardzo cieszy i z czego jest dumna to jej figura. Zarówno ma czym oddychać, jak również na czym siedzieć, ale nie. Spokojnie. Tłuściochem nie jest! Po prostu ma ładniejsze kształty. Wróć. Ona ma jakiś kształt, a nie jak te dechy – płaskie z przodu, płaskie z tyłu… Talię ma śliczną i płaski brzuch. Czego chcieć więcej? Ano można, można… Ma delikatne rysy twarzy i drobny, lekko zadarty nosek, który idealnie pasuje. Do tego różane usta no i to co dostrzega się od razu, to jej oczy. Duże, choć spokojne oczy, koloru soczystej czerwieni. Właśnie przez to czasem nosi soczewki, ale nigdy nie w organizacji lub w „domu”. No. Ma bujną czuprynę okalającą twarz. Jej kolor to w sumie taki mleczno-alabastrowy… Tak czy inaczej w dalszym ciągu to biały. Lubi się ubierać w… W co bądź. Nie ma jakoś specjalnie sprecyzowanych gustów. Choć najczęściej ubiera się w różnego typu marynarki, glany, krótkie topy lub bralety w zestawieniu z rurkami , krótkimi spodenkami czy leginsami.